Sevgili Okurlarım,
Uzun zaman sonra yine sizlerleyim. Haftalık köşe yazılarıma devam edeceğim. Şimdiden hepinize sevgiler sunuyorum.
Son zamanlarda Nihan Candan'ın vefatı hepimizi derinden sarstı. Onun yaşadığı acı, sadece bir “zayıflık hastalığının değil; görünmeyen psikolojik mücadelelerin ve toplumsal baskıların da ne kadar yıkıcı olabileceğini gösterdi.
Anoreksiya Nervoza, yalnızca kilo kaybı değildir. Bu hastalık, kişinin kendi bedeniyle, değeriyle ve kontrol duygusuyla verdiği görünmez bir savaştır. Aynada kendini hep eksik görmek, “yeterli” olmak için bedenini yok saymak ve sonunda o bedenin sesini duyamaz hâle gelmek…
Bu ölümler sadece “zayıf” oldukları için değil; anlaşılamadıkları, yalnız kaldıkları ve zihinlerindeki yükleri taşıyamadıkları için oluyor.
Nihan'ın ardından geriye sadece bir kilo değil, bir insanın sessizce tükenmişliği kalıyor. Artık “ne kadar zayıf” olduklarına değil; ne kadar yardıma ihtiyaç duyduklarına bakma zamanıdır.
Nihal Candan'ın Esra Ezmeci'ye verdiği son röportaj, onun yaşadığı derin psikolojik çöküşü ve anoreksiya nervoza ile mücadelesini çarpıcı bir şekilde gözler önüne seriyor. Candan, bu röportajda, yaşadığı çaresizliği ve hayattan nasıl "vazgeçtiğini" ifade ediyor. "Yaşam fonksiyonlarımı en aza indirip geçmesini beklemek o anki tek planımdı" sözleri, onun içinde bulunduğu umutsuzluğu ve yaşama tutunma gücünün ne denli zayıfladığını gösteriyor.
Bu ifadeler, anoreksiya nervoza'nın sadece fiziksel değil, aynı zamanda derin psikolojik etkileri olan bir hastalık olduğunu bir kez daha hatırlatıyor. Toplumun ve medyanın dayattığı güzellik algıları, bireylerin bedenleriyle olan ilişkilerini olumsuz yönde etkileyebilir. Nihal Candan'ın yaşadığı trajedi, bu baskıların ne denli yıkıcı olabileceğini ve bireylerin psikolojik destek ihtiyacının önemini vurguluyor.
Nihal Candan'ın hikayesi, benzer sorunlar yaşayan bireyler için bir uyarı niteliğinde olup, toplumun bu konularda daha bilinçli ve destekleyici olması gerektiğini ortaya koyuyor. Zeynep Sandaloğlu- Psikolog
Daha Fazla
Uzun zaman sonra yine sizlerleyim. Haftalık köşe yazılarıma devam edeceğim. Şimdiden hepinize sevgiler sunuyorum.
Son zamanlarda Nihan Candan'ın vefatı hepimizi derinden sarstı. Onun yaşadığı acı, sadece bir “zayıflık hastalığının değil; görünmeyen psikolojik mücadelelerin ve toplumsal baskıların da ne kadar yıkıcı olabileceğini gösterdi.
Anoreksiya Nervoza, yalnızca kilo kaybı değildir. Bu hastalık, kişinin kendi bedeniyle, değeriyle ve kontrol duygusuyla verdiği görünmez bir savaştır. Aynada kendini hep eksik görmek, “yeterli” olmak için bedenini yok saymak ve sonunda o bedenin sesini duyamaz hâle gelmek…
Bu ölümler sadece “zayıf” oldukları için değil; anlaşılamadıkları, yalnız kaldıkları ve zihinlerindeki yükleri taşıyamadıkları için oluyor.
Nihan'ın ardından geriye sadece bir kilo değil, bir insanın sessizce tükenmişliği kalıyor. Artık “ne kadar zayıf” olduklarına değil; ne kadar yardıma ihtiyaç duyduklarına bakma zamanıdır.
Nihal Candan'ın Esra Ezmeci'ye verdiği son röportaj, onun yaşadığı derin psikolojik çöküşü ve anoreksiya nervoza ile mücadelesini çarpıcı bir şekilde gözler önüne seriyor. Candan, bu röportajda, yaşadığı çaresizliği ve hayattan nasıl "vazgeçtiğini" ifade ediyor. "Yaşam fonksiyonlarımı en aza indirip geçmesini beklemek o anki tek planımdı" sözleri, onun içinde bulunduğu umutsuzluğu ve yaşama tutunma gücünün ne denli zayıfladığını gösteriyor.
Bu ifadeler, anoreksiya nervoza'nın sadece fiziksel değil, aynı zamanda derin psikolojik etkileri olan bir hastalık olduğunu bir kez daha hatırlatıyor. Toplumun ve medyanın dayattığı güzellik algıları, bireylerin bedenleriyle olan ilişkilerini olumsuz yönde etkileyebilir. Nihal Candan'ın yaşadığı trajedi, bu baskıların ne denli yıkıcı olabileceğini ve bireylerin psikolojik destek ihtiyacının önemini vurguluyor.
Nihal Candan'ın hikayesi, benzer sorunlar yaşayan bireyler için bir uyarı niteliğinde olup, toplumun bu konularda daha bilinçli ve destekleyici olması gerektiğini ortaya koyuyor. Zeynep Sandaloğlu- Psikolog
Daha Fazla
Ne Yapıyoruz
