Hayata adım atmak bir çocuk için çok kıymetlidir. İlk adımlarını anne ve babasının desteğiyle atar, ilk önce emekler sonra yürümeye başlar. Bir çocuk için hiç kolay değildir yürüme aşamasına geçmek. Buna rağmen içindeki macera duygusunu kaybetmez. Emeklemenin ve yürümenin tadını çıkartır. Bu macera duygusuna bir de güven eklenir. Yürümek için adım attığında arkasına da bakar annem ya da babam orada mı diye yani güven almak ister. Annesinin gülümsemesi onu daha da cesaretlendir ve o güvenle 3-4 adım daha atar. Sonra yürümeyi öğrenir ve ailesinden bol öpücükler ve aferinler alır.
Çocukluğu toprağa benzetirim. Toprak iyi beslenirse ürünleri bol ve yararlı olur. Ürünlerden çıkan tat, koku ve görsellik sizi mest eder. Bu bir bitki, meyve, çiçek, buğday, ağaç ve daha ismini sayamadığım birçok ürün olabilir. Toprak sağlamlıktır, tıpkı bir çocuğun yürümesine eşlik eden güven misalidir. Hani derler ya toprağa ne ekersen onu biçersin. Çocuklukta çocuğa ne kadar güven, samimiyet, yakınlık, sevgi vb. duyguları yaşatırsak çocuğun kişiliği o kadar sağlamlaşır. Çocuğun sağlamlığı yetişkinliğini de etkiler.
Öyle topraklar biliyorum ki çorak, susuz veya yanlış ekinler ekilmiş üzerine ya da toprak hiç sulanmamış. Üstüne sadece basılıp geçilmiş. Yoksun bırakılmış çocuklarda aynı çorak topraklara benzer. Öksüz ve yetim gibi başı okşanmaya muhtaçtır. Çorak toprak, bir köşeye sıkışıp tek başına ağlar ve hiç kimse gözyaşlarını silmez. Toprak sağlamlıksa eğer bu çocuklar içine yetişkin kaçmış canlıdırlar. Gözleri bilgece bakar, omuzları kambur, çehresi mahzun ve boynu büküktür. Duygusal olarak ihmal edilmiş yetişkinlerdir buna rağmen tek başına zorluklarla mücadele etmeye alışmışlardır.
Yetişkinlik, toprağa can veren ana damardır, toprağın suyudur. Yetişkinler , çocuğunu avutan, ona yol gösteren ve kendinden bir parça veren kişidir. Kendinden bir parça; can suyudur. Can’dan cana sevgi ve bağlılık sunmaktır. Toprağın canlanması için verilen can suyuna ihtiyacı vardır. Can suyunu alamazsa verimli ürün elde edemez. Kokusu ve görüntüsü kimseye iyi gelmez.
Kaç can suyu alabilmiş ve yetişkinleriyle bağlılığını sevgiyle perçinlemiş topraklar vardır kim bilir?
Kaç kurak topraklarda sulanmamış ve yoksun bırakılmış çocuklar vardır kim bilir?
Bildiğim bir gerçek var; üretebilen toprak olsun ve herkese yararı olsun istiyorsak çocukluğumuza yararlı ekinler ekmeye ihtiyacımız var. Çocukla bağlılığı artırmaya, onu olduğu gibi kabul etmeye, çocuğu sevgiyle her daim beslemeye ihtiyacımız var.
Bu ekin büyüdüğünde toprakta beslenecek. Sağlamlık yetişkinlikte imdadına yetişecek. Güven, tek başına yürürken bu hayatta sırtını sıvazlayacak bir adım olacaktır. Can suyu ise kişi her bunaldığında hayata tekrar dönmesi için yürekten bir destek olacaktır; çocuğa, yetişkine, ekine ve toprağa.
Daha Fazla
